Spotkanie 
w poniedziałek 3 października 2016 r. o godz. 18.00
w Galerii Sztuki Domu Kultury LSM

Wstęp wolny

Spotkanie popularnonaukowe z cyklu
Osobliwości z bibliotecznej szafy

Prowadzenie
Elżbieta Kurpińska

Marian Gumowski
– nestor numizmatyków polskich: życie i twórczość

ulotka.pdf

Marian Gumowski (1881-1974) – numizmatyk, kolekcjoner, autor kilkudziesięciu książek i ponad 400 artykułów z numizmatyki, medalierstwa, sfragistyki.
Kalendarium życia:
1881 r. – urodził się w Krościenku nad Dunajcem
1899 r. – matura w Gimnazjum św. Anny w Krakowie
Będąc dzieckiem kolekcjonował monety, zbierane podczas dni targowych w Brzostku nad Wisłokiem, okazy przyrodnicze (minerały, chrząszcze, motyle), znaczki.
Po maturze rozpoczął studia na wydziale historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego łącząc je z pracą przy porządkowaniu zbiorów hrabiego Andrzeja Potockiego w pracowni znanego numizmatyka Władysława Bartynowskiego i w Muzeum Czapskich.
1902 r. – studia w Monachium
1903 r. – podróż przez Rapperswil do Włoch
1908 r. – uzyskał stopień doktora rozprawą O grzywnie i monecie piastowskiej, został redaktorem czasopisma „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne”
1912 r. – został docentem na UJ i rozpoczął wykłady z numizmatyki
8 października 1919 r. – objął stanowisko dyrektora Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu
1923 r. – rozpoczął współpracę z Mennicą Państwową, członek jury w konkursie na złoty polski
1924 r. – został członkiem Komisji Rewindykacyjnej do odbioru dzieł sztuki, powołanej po traktacie pokojowym w Rydze
1933 r. – nabył majątek w Dębowcu koło Gniezna
1940 r. – Niemcy zarekwirowali pozostałe w domu zbiory, które wywożono przez 2 dni i 2 noce
15 marca 1940 r. – rodzina została wysiedlona z dobytkiem na jednym wozie, osiedliła się w Targowiskach pod Krosnem
1942 r. – wraz z córką przeniósł się z Warszawy do Konstancina
lipiec 1944 r. – przyjechał do Lublina do córki prowadzącej bibliotekę przy ul. Konopnickiej
1945 r. – rozpoczął wykłady z numizmatyki i historii starożytnej na uniwersytecie toruńskim, ożenek z mecenas Hryniewiczówną
1960 r. – przeszedł na emeryturę specjalną
1962 r. – obchodził podwójny jubileusz zorganizowany przez Towarzystwo Archeologiczne (styczeń) i uniwersytet toruński (listopad)

Elżbieta Kurpińska jest rodowitą (po kądzieli) lublinianką, zakochaną w swoim rodzinnym mieście.

Ukończyła geografię ze specjalnością kartografia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS w Lublinie, a następnie studia podyplomowe z zakresu bibliotekoznawstwa i informacji naukowej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Od 1981 r. „uzależniona” od Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, a od 2002 r. od Działu Zbiorów Specjalnych. Pracując w tym Dziale pokochała kuszący zapach starych druków, urokliwą subtelność starych pocztówek, piękno ekslibrisów i odkrywanie tajemnic rękopisów. I tym dobrem dzieli się z innymi popularyzując zbiory Biblioteki i historię Lublina. Opracowuje też i publikuje katalogi zbiorów specjalnych gromadzonych przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną im. Hieronima Łopacińskiego. .
Jest członkiem Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki i Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie.

Po wielu latach separacji odnowiła kontakt z esperantem. Powrót rozpoczął się przypadkiem (chociaż takowych podobno nie ma w  przyrodzie) od testowania nowo nabytego komputera i poszukiwania rozmaitych informacji. W internecie funkcjonuje niezliczona ilość stron internetowych dotyczących esperanta. I tak się zaczęła druga przygoda z esperantem, która wciąż trwa.