Spotkanie 
we wtorek 13 grudnia 2016 r. o godz. 18.00

Wstęp wolny

Towarzystwo Biblioteki Publicznejim. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
we współpracy z prof. dr. hab. Ryszardem Szczygłem

Wykłady popularnonaukowe z cyklu
Historycy Lublina
z  okazji
700-lecia lokacji miasta na prawie niemieckim

Władysław Kornel Zieliński – pierwszy dziejopis Lublina

Prowadzenie dr Zdzisław Bieleń

ulotka.pdf

Lublin w latach siedemdziesiątych XIX wieku wkraczał w nowy okres: rozwoju gospodarczego i cywilizacyjnego. Powstały wówczas i zdobywały sobie prawo obywatelstwa nowe idee i prądy społeczne. Pojawili się i ludzie, którzy ożywieni zmianami pragnęli działać więcej dla dobra ogółu. Jednym z nich był Władysław Zieliński.

Władysław Kornel Vitellius Zieliński (1836-1895)

Urodził się we Lwowie. Po domowej edukacji wstąpił do szkoły wojskowej. Brał udział w wojnie austriacko-włoskiej 1859 r. W armii służył do 1863 r. W tym czasie zwiedził kilka krajów: Austrię, Niemcy, Włochy, Francję. W okresie powstania styczniowego przyjął obywatelstwo rosyjskie, ożenił się i osiadł na Lubelszczyźnie (okolice Lublina). Pod koniec lat sześćdziesiątych rozpoczyna działalność pisarską nowelą Anusia w czasopiśmie „Haliczanin”. Po udanym debiucie literackim podejmuje współpracę z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, w którym publikuje kilka artykułów dotyczących historii regionu i swych miejsc zamieszkania. Były to: Bibliografia: Kościół w Wilkołazie (1868), Kościół w Bełżycach (1868), Kraśnik (1871). W tym okresie (1869) nawiązał współpracę z „Kuryerem Lubelskim” zamieszczając trzyodcinkową Monografję Bełżyc”.
Na początku lat siedemdziesiątych przenosi się do Lublina. Zostaje nauczycielem prywatnej szkoły realnej, jednak szybko z niej rezygnuje. W 1875 zostaje współpracownikiem „Kuryera Lubelskiego”. Już w pierwszym roku opublikował w nim cykl artykułów zamieszczonych pod wspólnym tytułem „Pamiątki Lublina”. wśród nich były artykuły: Zamek Lubelski; Ulica Rybna, Trybunalska i Mennicza; Lubelska katedra św. Jana; Kościół św. Mikołaja na Czwartku; Kościół i klasztor PP. bernardynek; Drzewo Krzyża Świętego; Dawne seminarium; Białkowska Góra i Kalinowszczyzna. W 1874 rozpoczyna współpracę z „Gazetą Lubelską”, w której co tydzień, a nawet częściej, zamieszczał swe artykuły, głównie o tematyce historycznej.
W 1878 r. wydał niewielką publikację Opis Lublina, jako przewodnik dla zwiedzających miasto i jego okolice (z najnowszym planem Lublina), a w 1878 r. Dzieje miasta Lublina stanowiące tom pierwszy pracy Monografia Lublina.
W 1878 r. wyjechał do Warszawy, gdzie spędził resztę życia. Był to najbardziej płodny okres jego działalności. Kontynuował swe prace literackie, dziennikarskie i historyczne. Współpracował z największymi czasopismami m.in. „Biblioteką Warszawską, „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Kłosami”, „Wędrowcem”, „Kuryerem Codziennym”, „Kuryerem Warszawskim”. Wydał m.in. Wspomnienia żołnierza, Z kraju Arpada, Apostolstwo św. Cyryla i Metodego i początki chrześcijaństwa w Polsce; powieści i opowiadania: August II i Aurora Koenigsmarck, Anna Orzelska, Sebastyan Klonowic. Z tematyki historycznej zaczął gromadzić materiały o rodzinie Poniatowskich.
Zmarł w Warszawie.
Doktor Zdzisław Bieleń, bibliotekarz, historyk i regionalista, były długoletni zastępca dyrektora Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, autor wielu prac bibliotekoznawczych i historycznych.
Urodził się 28 października 1936 r. w Hucie Komorowskiej k. Kolbuszowej w województwie podkarpackim. Jest absolwentem Gimnazjum i Liceum Ogólnokształ-cącego im. Stanisława Konarskiego w Mielcu (1954) i historii na Uniwersytecie Marii Curie-Sklodowskiej w Lublinie (1958). Pracę magisterską pt. Działalność polityczna i gospodarcza Pawła Orzechowskiego pisał pod kierunkiem prof. Henryka Zinsa.
Bezpośrednio po studiach rozpoczął w roku 1958 pracę zawodową w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego, początkowo jako instruktor bibliotek terenowych. Organizował dokształcanie i szkolenia zawodowe bibliotekarzy, kursy, konferencje i seminaria, specjalizował się w gromadzeniu zbiorów bibliotecznych, podnosił też własne kwalifikacje. W 1996 r. zdał w Łodzi egzamin na bibliotekarza dyplomowanego. Od 1976 do 2007 r. kierował filią Centrum Ustawicznego Kształcenia Bibliotekarzy (później Centrum Edukacji Bibliotekarskiej, Informatycznej i Dokumentacyjnej). W ramach tego Centrum działało Pomaturalne Studium Zawodowe Zaoczne, które wykształciło ponad 1200 bibliotekarzy. Od 1996 r. Zdzisław Bieleń był kierownikiem Działu Informacji i Bibliografii, a od marca 1999 r. powołany został na stanowisko zastępcy dyrektora Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego, które pełnił do końca marca 2009 r.
W trakcie pracy zawodowej zajmował się również działalnością naukową. W 1994 r. obronił rozprawę doktorską pt. General Michał Heydenreich-Kruk (1831-1886), napisaną pod kierunkiem prof. Wiesława Śladkowskiego i uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Praca ta właśnie stała się podstawą książki Zwycięzca spod Żyrzyna. Generał Michał Heydenreich-Kruk (1831-1886) wydanej przez Wydawnictwo UMCS w roku 2006. Książka w 2007 r. uzyskała prestiżową Nagrodę im. Witolda Hulewicza.
Jest Zdzisław Bieleń ponadto autorem około 50 artykułów naukowych, fachowych i publicystycznych w pracach zbiorowych i czasopismach bibliotekarskich krajowych i regionalnych. Zainteresowania regionalistyczne zaowocowały też książką pt. Groby uczestników powstania styczniowego na cmentarzach Lublina (Lublin 1985).
Doktor Zdzisław Bieleń aktywnie działa w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, w Towarzystwie Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego, które ponownie współorganizował w 2002 r., i Komandorii Lubelskiej Stowarzyszenia Orderu Świętego Stanisława. W 2006 r. udekorowany został przez Lubelskie Towarzystwo Miłośników Książki „Orderem Białego Kruka ze Słonecznikiem”.