Spotkanie z projekcją filmów
w środę 13 grudnia 2017 r. o godz. 18.30

Wstęp wolny

Spotkanie z psychologiem i terapeutą

Anną Marciniak

Czy bieda i bogactwo są zaprogramowane

ulotka.pdf

Bieda może być bardzo silną motywacją do rozwoju umysłowego. Osoby zmotywowane mogą osiągać niewyobrażalnie więcej niż osoby, które nigdy nie były zmuszone do myślenia, ale żyły w luksusie i dostatku. Co o tym decyduje, że bogate dziecko w dorosłym życiu nie osiąga nic, a biedne przełamuje bariery ubóstwa. Czy jest coś w materiale genetycznym? Co decyduje, kto będzie biedny, a kto bogaty? Czy dzieci bogatych ludzi pomnożą majątek? Jak to się dzieje, że dorośli ludzie, którzy nie mają nic nagle stają się zamożni.

Bieda – bloki
Do budynku z mieszkaniami socjalnymi dość łatwo jest trafić (nieszczęśliwy wypadek, choroba, utrata pracy, niespłacony kredyt), ale trudno się wydostać. Z obserwacji wynika, że po około 2 latach większość rodzin adaptuje się do życia w tym miejscu.
Codzienność w osiedlu, gdzie większość dorosłych nie ma stałej pracy, gdzie występuje przestępczość, uzależnienia, apatia, agresja – degraduje stopniowo osoby próbujące konstruktywnych rozwiązań. Zarówno dorośli, jak i dzieci czują się naznaczeni miejscem zamieszkania na osiedlu, budynku o złej sławie. Nie potrafiąc sobie poradzić z upokorzeniem, unikają konfrontacji z rzeczywistością; trzymając się razem, wzmacniają wzajemnie wrogie nastawienie do służb i świata na zewnątrz. Nakręca się w ten sposób spirala wzajemnej nieufności i niechęci, pogłębiająca izolację i niewiarę w możliwość zmiany.

Dzieci z biedy
W biedniejszych i przez to często patologicznych środowiskach stosuje się inne niż w warstwach uprzywilejowanych modele wychowania. To one w dużym stopniu odpowiadają za gorsze wyniki w nauce i testach na inteligencję.
Charakter i stosunek do świata dzieci z takich rodzin powstaje w wyniku złych doświadczeń wyniesionych z domu: odrzucenia, zaniedbania, braku reguł, braku stabilizacji. Dziecko przejmuje wzorce zachowania z domu rodzinnego. Kontakt z rówieśnikami z innych środowisk uświadamia mu, że inni żyją inaczej, lepiej. Po takiej konfrontacji czuje się gorsze i nie rozumie, dlaczego jego życie wygląda tak słabo. Budzi to poczucie krzywdy i niesprawiedliwości. Dystans do rówieśników wydaje się nie do pokonania. Narastają problemy emocjonalne, pojawia się bezradność, brak wiary w siebie, a później bunt i agresja. Konsekwencją jest pozostanie wśród „swoich”, gdzie zasady przetrwania są jasne.

Bogactwo nie jest przypadkiem
Czekanie, bezczynność nie są przyjaciółmi życiowego sukcesu czy rozwoju. Pozostawianie najważniejszych decyzji przypadkowi prowadzi w ślepą uliczkę. Niektórzy ludzie są jak liście na wietrze lecą z podmuchem, wirują przez chwile i spadają w dół. Można odnieść wrażenie, że nie mają wpływu na własne życie, wszystkie zmiany są pozostawione działaniu przypadkowych okoliczności. Badania dowodzą, że bogaci ludzie nie godzą się na to, by nurt życia rzucał ich byle gdzie. Polegają na sobie, planują, zarządzają swoim czasem. Nie wątpią we własne siły, pomysły i talenty. Ufają sobie i motywują się sami, są pewni swego i brną do przodu bez względu na przeciwności losu i to, co mówią o nich inni. Bogaci nie wątpią w siebie, bo to pierwsza oznaka porażki.

Bogaci rodzice to łatwiejszy start w dorosłe życie
Dzieci z dobrych domów uczą się języków, chodzą na lekcje fortepianu, grają w tenisa, nie protestują, nie skarżą się, bo odmowa nie wchodzi w grę. Muszą zaspokoić ambicje rodziców.
Rodzice pozornie zapewniają im wszystko. Dobre nianie, dobre szkoły, zajęcia pozalekcyjne, rozwój ruchowy, nawet odpowiednie grono przyjaciół. Ale kiedy pytam taką rodzinę: „A co robicie razem?”, słyszę, że robienie czegoś razem to wyjazd na narty, na którym dziecko idzie do szkółki, albo wypad na łódkę, żeby nauczyło się żeglować. Bogaci rodzice angażują się we wszystkie dziedziny życia swoich pociech. Podejmują spójne wysiłki, by dostarczyć im nieprzerwany strumień stymulujących informacji, wrażeń i doświadczeń. Wożą je z jednych zajęć na drugie, tworząc często reżim nie do pozazdroszczenia.

Bogactwo i bieda
Są ludzie, którzy marząc o fortunie czekają na lepsze czasy. Wierzą w łut szczęścia, przeznaczenie, przeczucia. Czasem to oczekiwanie trwa wiele lat, bo zmiana nie przychodzi. W tym samym czasie inni ludzie działają, ryzykują, bo twierdzą, że czekanie oznacza bezczynność. Wszystko zaczyna się w naszej głowie, dlatego zmiana naszego myślenia i nastawienia wobec zarabiania jest pierwszym krokiem do zmiany życia. Zapraszam na spotkanie.