5 października – Teatr Bez Maski „JASKINIA” – premiera spektaklu opartego na twórczości Zbigniewa Herberta

Spektakl
w piątek 5 października 2018 r. o godz. 18.00
Wstęp wolny

PREMIERA

Reżyseria i scenariusz: Przemysław Gąsiorowicz
Obsada: Elżbieta Redko, Aleksandra Machniak, Paulina Tyszczuk, Monika Zgierska, Karolina Deptuś, Roksana Wawryniuk, Katarzyna Proć, Iwona Kosior, Krzysztof Petkowicz, Grzegorz Popiołek, Przemysław Mrowiński

ulotka.pdf

„Jaskinia” to spektakl poetycki, oparty na twórczości Zbigniewa Herberta. W scenariuszu wykorzystano fragmenty sztuki scenicznej pt. „Jaskinia filozofów”, utwory liryczne poety z różnych okresów jego twórczości oraz krótkie opowiadania z tomu „Król mrówek”.

Spektakl przenosi widza w czasy starożytnej Grecji, do epoki współczesnej Sokratesowi i Platonowi, oraz na Olimp, w mityczny świat greckich bogów. Jest jednocześnie bardzo silnie nacechowany odniesieniami do współczesności, dnia dzisiejszego, do nas samych tu i teraz.

Spektakl „Jaskinia”, jak cała twórczość Zbigniewa Herberta, odnosi się do problemów związanych z kulturą masową, niepokojem wojennym, upadkiem wartości, rozpadem cywilizacji, poszukiwaniem Boga czy niepokojem „czasów końca”. Ludzkość na podobnym rozstaju dróg już się kiedyś znajdowała – sztuka daje nam możliwość odkryć te wydarzenia i wyciągnąć z nich aktualne wnioski.

https://www.facebook.com/Teatr-Bez-Maski-454995961599065/

***

Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 r. we Lwowie, zmarł 28 lipca 1998 r. w Warszawie. Był poetą, eseistą i dramatopisarzem.
Pierwszych dwadzieścia lat życia, w tym okres okupacji, spędził w rodzinnym, wielokulturowym Lwowie. Następnie ukończył studia ekonomiczne w Akademii Handlowej w Krakowie i prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Studiował też filozofię. W 1951 r. osiadł w Warszawie, skąd od roku 1958 wyruszał na kilkuletnie wyprawy do Europy Zachodniej. Pierwsze teksty publicystyczne ogłosił w roku 1948, pierwsze utwory poetyckie w roku 1951, ale za właściwy debiut poetycki uważał wydany w roku 1956 tom „Struna światła”.

W swojej twórczości nawiązywał do tradycji i symboli cywilizacji śródziemnomorskiej oraz wyrosłej na jej gruncie kultury chrześcijańskiej Europy, rozważając na tym tle zagadnienia moralne i kondycję duchową współczesnego człowieka. Tomy jego wierszy („Struna światła”, 1956; „Hermes, pies i gwiazda”, 1957; „Studium przedmiotu”, 1961; „Napis”, 1969; „Pan Cogito”, 1974; „Raport z oblężonego Miasta”, 1983; „Elegia na odejście”, 1990; „Rovigo”, 1992; „Epilog burzy”, 1998) oraz zbiory esejów („Barbarzyńca w ogrodzie”, 1962; „Martwa natura z wędzidłem”, 1993; „Labirynt nad morzem”, 2000; „Król mrówek”, 2001) należą do najważniejszych osiągnięć polskiej literatury drugiej połowy XX w. Był również autorem sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych („Jaskinia filozofów”, 1956; „Drugi pokój”, 1958; „Rekonstrukcja poety”, 1960; „Lalek”, 1961; „Listy naszych czytelników”, 1972).

Jego utwory tłumaczone były na 35 języków, przynosząc mu wiele prestiżowych nagród, w tym m.in.: Fundacji im. Kościelskich w Genewie (w roku 1964), Jurzykowski Millennium Prize (1965), Fundacji Kultury (1997), Internationaler Nikolaus-Lenau-Preis (1965), Gottfried-von-Herder-Preis (1973), Petrarca-Preis (1979), Bruno Schulz Prize (1988), Jerusalem Prize for the Freedom of the Individual in Society (1991), The T. S. Eliot Award for Creative Writing (1995)… Po śmierci odznaczony został Orderem Orła Białego. Rok 2008 Sejm RP ogłosił Rokiem Zbigniewa Herberta – rok ten w całej Polsce i w wielu miejscach na świecie był wypełniony inicjatywami inspirowanymi jego twórczością.
W literaturze światowej Herbert rozpoznawany jest przede wszystkim dzięki swojemu poetyckiemualter ego, postaci Pana Cogito.

http://www.fundacjaherberta.com/krotki-rys-biograficzny